Een geurige klant

De dag begint goed. De zon schijnt uitbundig en de kast met hammamdoeken moet echt weer even opnieuw gefatsoeneerd worden. De prachtige maar ook praktische doeken geuren heerlijk, dus ik vind het een fijn werkje. De winkel loopt al vroeg vol met klanten. Het is gezellig druk.

Ik ben aan het afrekenen en inpakken, als ik ineens iets vreemds ruik. Ik vermoed dat de dame voor me een windje heeft laten vliegen en besteed er geen aandacht aan. Totdat de geur wel erg doordringend wordt en ik een behoorlijk darmprobleem vermoed. Maar de klant verlaat de winkel en de geur blijft. Hier is iets anders aan de hand. Ik ga mijn neus achterna en om het hoekje in het kledinggedeelte wordt het al snel duidelijk.

Een jong Duits echtpaar is druk doende hun peuter van een schone luier te voorzien. Jawel op ons dure Perzische tapijt. De vader staat ietwat gegeneerd met de luiertas in zijn handen en de moeder ligt op de grond met de tegenstribbelende peuter. Gelukkig is de klus bijna klaar. De moeder staat op, pakt de peuter bij de hand, drukt de volle luier in mijn hand en het stel verlaat de winkel. Ik kom niet verder dan “ja, aber…..”Ik kan mij ondanks alle jaren Duitse naamvallen stampen, geen enkel Duits woord meer herinneren. Nou ja, flabbergasted, maar dat is Engels. De volle luier breng ik zo snel mogelijk buiten naar de container, ik zet alle ramen en deuren tegen elkaar open. Gelukkig waait er op het eiland bijna altijd een heerlijk windje.

Gewapend met een fles roomspray van Janzen ga ik de lucht te lijf. In een mum van tijd ruikt de winkel weer heerlijk fris. Ons tapijt heeft er gelukkig geen nadelige gevolgen van ondervonden.

Zo zie je maar, mensen komen graag voor nieuwe kleding bij ons winkelen, maar dat een schone luier ook tot die mogelijkheid behoort, daar had ik eerlijk gezegd niet op geregend.

Nu maar hopen dat andere ouders hier geen lucht van krijgen! Groeten Rini Versteeg